Haar beelden en schilderijen wijzen teder maar beslist op het verdwijnen van de natuur. Onder de ingetogen en poëtische beeldtaal schuilt de waarschuwing voor het gevaar van nietsontziende destructie.

Buttstedt is geen actievoerder. Haar protest bestaat uit het vinden van zeggingskracht. De barricade waar ze op staat zijn de schilderijen en beelden die ons confronteren met onze leefwijze.

Gerecycled

De kunstenaar verzamelt afgedankte voorwerpen, lappen textiel, stukken hout, delen van beelden, metalen versieringen, symbolen uit allerlei culturen en religies, en zet ze op een nieuwe manier bij elkaar. Gerecycled krijgen ze een tweede leven en een nieuwe betekenis.

Een bronzen beeld is bedekt met bladeren. Uit hoofd en handen groeien dode takken. De houten hand waar het op staat is het voetstuk. Het beeld laat de levende en de dode natuur zien. Maar van wie is die hand eigenlijk?

Onverzettelijke kracht

Lon Buttstedt begint een beeld niet met een ontwerp, maar met een vondst. Uit alle hoeken van de wereld verzamelt ze weggegooide tradities en vergeten herinneringen. Al doende ontwerpt ze met die afgedankte onderdelen een nieuw geheel vol elegante en stille schoonheid, maar ook een geheel dat een krachtig protest in zich draagt. In het werk komen schoonheid, hoop en protest samen. Gecombineerd bezitten ze een onverzettelijke kracht.

Die kracht van schoonheid, hoop en protest zit in de serie De erfgenamen, kinderen die ons afwachtend of lachend aankijken, het zit in de breekbare mens die ons vanachter een dode boom bekijkt en in de figuur die haar mantel opent om ons de namen van uitgestorven planten en dieren te tonen.