Marjan Jaspers toont een aantal ‘was-schetsen’, encaustiek; een techniek waar ze bijenwas mengt met pigmenten en olieverf. De onvoorspelbaarheid van deze techniek loopt parallel aan het immer onvoorspelbare landschap van IJsland, dat zij zojuist voor de tweede keer bezocht. Tussen diep zwart en het helderste blauw komen alle tinten grijs voor in deze, bijna gebeeldhouwde, indrukwekkende impressies van zeeën, vulkanen en geisers.

Algemeen

Op het platte vlak een imaginaire wereld en in de ruimte driedimensionale dingen van klei en gevonden voorwerpen maken. Dat is wat ik doe.

Eindeloos zijn de mogelijkheden om aan fantasie, visie, verontwaardiging, verwondering, humor, aandacht en mededogen voor de wereld, vorm te geven op mijn manier.

Binnen de werkwijze wordt ruimte gelaten voor “toevallige” vondsten, voor het intuïtieve moment, momenten waarbij je bereid bent om de eigen controle los te laten, en in dat vacuüm gebeuren vaak onvoorspelbare en mooie dingen.

De weidsheid van het noordelijk gebied, de zee, het wad en het land is wat mij boeit. Het vlakke land met zijn oneindige schakeringen in licht, kleur en vorm. Duidelijke contrasten en subtiele kleurovergangen manifesteren zich. De grootsheid van de ruimte en het lijnenspel daarin heeft mijn aandacht gevangen.

De serie “langs het noorden” is vooral een studie naar de beweging van het licht die kleur van het landschap bepaalt.

Bij de series “wijkend licht” en “najaarslicht” ben ik op zoek gegaan naar de kleurtonen in het najaar (vooral namiddag en avond) aan de rand van het land. Hier vond ik de groengrijzen, de donkerblauwen en de ijle witten. Met deze kleuren heb ik weergegeven wat ik wilde maken, de sferen die de herfst bepalen.