Het werk van Patricia van de Camp en Marc Heesterbeek is een gezamenlijke zoektocht naar de grenzen van de portretfotografie. Van surreële personages en vervagende genders met als basis de grens van indentiteit schuift hun werk naar een meer existentiële vraag: Wanneer is er op een portret nog sprake van een aanwezigheid? Foto’s worden door vandeCamp & Heesterbeek gedeconstrueerd tot alleen het beeld overblijft. Als omgekeerde schilders verwijderen zij alles wat niet ter zake doet. De persoon staat in dienst van het beeld en de algehele compositie in grijstinten. Het portret en ook de fotografie verdwijnt en maken plaats voor open kunstwerken. Die openheid kan door de kijker telkens weer op verschillende manieren ingevuld worden. Het is in veel van hun werken niet direct duidelijk wat er te zien is. Hun werken zijn vaak minimalistische fragmenten van personen waar texturen in wit en zwart in eerste instantie overheersen. Bij nadere beschouwing is er van alles te ondekken.