De muurobjecten ‘Vazen en Blazen’, zijn uitgesneden uit metaalplaat en gekleurd door roest, corrosie, witte verf en laswerk. Vuur en verf. Patronen en Romeinse cijfers zijn met de snijbrander als perforaties in het metaal aangebracht. Het dieprode roest tegen het matte, korrelige wit en het olie-achtige blauw van de snijlijnen vormen een rijk palet. De werken zijn niet plat, vazen overlappen elkaar, andere hebben een lichte welving. Ook hier is het verrassend hoeveel Verschueren uit zijn materiaal haalt. De vazen hebben de vormen van oer-kruiken, simpel en bol met een eenvoudige schenktuit. De vorm van de blazen komt enigszins overeen met die van de vazen, maar er steken dikwijls twee of drie stukjes darm of urineleider uit.

Het is een wonderlijk thema: vazen en blazen. Beide hebben als functie het tijdelijk opslaan van vloeistoffen, de één binnen en de ander buiten het lichaam. Komen ze samen in een serie werken van Verschueren als rijmen in vormentaal en benaming? De Belgische Jan Verschueren is als beeldhouwer/schilder autodidact. Op zijn website staat het gedicht: “HOE”, waarvan de eerste regels luiden: ”Hoe roest mooi kan zijn / Hoe schoonheid kan roesten…”